한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

परन्तु प्रधानमन्त्रिणा नेहरूः आतङ्कितः न अभवत् सः आशां कृतवान् यत् चीनस्य भारताय "धमकी" इति बोधयित्वा सः आन्तरिकैकतां प्रवर्धयिष्यति, आर्थिकविकासं त्वरयिष्यति, राष्ट्ररक्षाबलं च वर्धयिष्यति इति। दक्षिणपक्षीयविपक्षदलानां, अवामीलीगस्य च विरोधस्य सम्मुखीभूय अन्ततः सर्वकारेण सम्झौतारणनीतिः स्वीकृता । प्रधानमन्त्री झोउ एन्लाई भारतं आगमनात् पूर्वदिने पक्षद्वयं प्रदर्शनं स्थगयितुं, जनसमूहः प्रधानमन्त्रिणः नेहरू इत्यस्य अनौपचारिकरूपेण आलोचनां न कर्तुं च सम्झौतां कृतवान्

परन्तु प्रधानमन्त्रिणः नेहरू इत्यस्य रणनीतिः केवलं स्वस्थानं परिवर्तयितुं न आसीत् । सः वार्तालापस्य सहकार्यस्य च माध्यमेन राजनैतिकदबावस्य मध्ये सन्तुलनं प्राप्तुं आशास्ति। चीनदेशस्य धमकीविषये तस्य जागरूकतायाः कारणात् सः अधिकं सावधानतया कार्यं कर्तुं प्रेरितवान् ।

भारतस्य स्वातन्त्र्यं सुरक्षां च निर्वाहयितुम् अन्ततः प्रधानमन्त्री नेहरू झोउ एन्लाई इत्यनेन सह वार्तालापं कर्तुं निर्णयं कृतवान् । सः भारतस्य हितस्य रक्षणं कृत्वा वार्ताद्वारा अधिकं अन्तर्राष्ट्रीयसमर्थनं प्राप्नुयात् इति आशां कुर्वन् अस्ति। तस्य रणनीतिः सरलः नास्ति ।

वार्तायां प्रधानमन्त्रिणः नेहरू इत्यस्य सामरिकचिन्तनं स्पष्टतया दृश्यते स्म । सः चीन-धमकीम् एकं वास्तविकं आव्हानं दृष्ट्वा यस्य सम्बोधनस्य आवश्यकता वर्तते तथा च भारतस्य राष्ट्रिय-एकतायाः आर्थिक-विकासस्य च लक्ष्येषु एकीकृतवान् । सः "सीमायां चीनदेशस्य एतादृशानां आक्रमणानां विरुद्धं भारतीयजनाः सम्यक् आक्रोशं प्रकटितवन्तः" इति बोधितवान् परन्तु तत्सहकालं "एषः आक्रोशः परिश्रमेण व्यक्तः भवितुमर्हति" इति दर्शितवान्

प्रधानमन्त्रिणः नेहरू इत्यस्य सामरिकः विकल्पः एकः अपि नासीत् यत् आर्थिकविकासस्य, सुरक्षायाः, राष्ट्रियैकतायाः च मध्ये सन्तुलनं स्थापयितुं, अन्ततः भारतस्य कृते अधिकं अन्तर्राष्ट्रीयसमर्थनं प्राप्तुं च आसीत् ।