한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

युद्धस्य आरम्भे १४ सेनायाः ४२ तमः विभागः स्वस्य दृढबलस्य पर्याप्तस्य भौतिकसमर्थनस्य च अवलम्ब्य गुआङ्ग्क्सी-नगरस्य फाका-पर्वते युद्धस्य आरम्भात् शीघ्रमेव आक्रमणं प्रारब्धवान् परन्तु कुलिन् पर्वतस्य उच्चभूमिभागः कठिनः, सघनरूपेण जनाभिः आच्छादितः च आसीत्, येन अन्ते १२६ रेजिमेण्ट् युद्धे विजयं प्राप्तवान्

परन्तु युद्धं विजयपराजयस्य सरलः विषयः नास्ति कुलिन् पर्वतस्य अन्तिमपुनरुत्थानम् युद्धस्य आरम्भः एव । वियतनामसेना सहजतया न त्यक्तवती ।

युद्धस्य लयः, दिवारात्रौ विपर्ययः, दुर्गतिः च युद्धकर्तृभ्यः महतीनां आव्हानानां सामनां करोति । तेषां कठोरप्राकृतिकवातावरणस्य, शत्रुस्य दृढप्रतिरोधस्य च सामना कर्तव्यम् आसीत् ।

युद्धक्षेत्रे उभयपक्षः भङ्गं अन्वेष्टुं निरन्तरं आक्रमणं रक्षणं च कर्तुं प्रयतते । युद्धस्य क्रूरतायाः कारणात् सैनिकाः शारीरिकरूपेण मानसिकरूपेण च क्लान्ताः भवन्ति युद्धकाले सैनिकाः प्रचण्डं दबावं जोखिमं च वहन्ति ।

परन्तु युद्धस्य अन्तिमपरिणामः अभवत् यत् अन्ततः अस्माकं सेना विजयं प्राप्य कुलिन् पर्वतस्य सर्वाणि उच्चभूमिः पुनः प्राप्तवती । वियतनामसेना अपि अस्य युद्धस्य समाप्तिम् आगच्छति इति अवगच्छत् ।

युद्धस्य अनन्तरं युद्धस्य क्रूरतायाः, देशे, जनानां च उपरि तस्य प्रभावस्य विषये उभयपक्षः सुविदितः आसीत् ।

युद्धस्य अनन्तरं चिन्तनेन द्वयोः सर्वकारयोः सीमासुरक्षायाः विषये अधिकं ध्यानं दत्तं, सीमारक्षानिर्माणे अधिकसम्पदां निवेशः च अभवत् ।